Aangevallen door de vliegen aan de picknicktafel

Aangevallen door de vliegen aan de picknicktafel

Enkele maanden geleden was ik met enkele vrienden in Australië. Op een gegeven moment reden we rond in een nationaal park in het noorden van Australië, in Arnhemland, waar de Aboriginals nog de boventoon voeren. Je ziet daar zo veel geschiedenis, zoals oude grottekeningen van al snel enkele tientallen jaren oud. Prachtig! De omgeving daar is ook echt fantastisch, er is nog zo weinig aan gedaan, alles groeit al duizenden en duizenden jaren hetzelfde. Tegenwoordig zijn er natuurlijk wel wegen in het park aangelegd, dus beschaving heeft wel plaats gevonden, maar ik vraag me nog steeds af of het woord beschaving hier wel op de goede plaats is. Het enige waar ik geen fan van was in Arnhemland, waren de wilde dieren die je er overal trof. ‘s Nachts werden we lastig gevallen door dingo’s, echt vreselijk eng. Overal in de sloten en moerassen van Arnhemland had je trouwens ook krokodillen zitten, en dat waren dan duidelijk geen kinderachtige alligators. Maar waar wij op dat moment nog wel het meeste last van hadden, waren de ellendige vliegen. Ik herinner me nog dat we aan een picknicktafel zaten met z’n drieën en dat we probeerden te eten. De picknicktafel was er een goede stop voor, onderweg. Althans, dat dachten we. Inderdaad vrij van dingo’s en krokodillen, maar de vliegen op die plek waren een ware plaag. We hadden onze kooktoestellen op de picknicktafel gezet, maar zelfs die werden bestookt met vliegen. Je kon geen hap in je mond steken, of er zat al wel direct een vlieg op. We aten uiteindelijk aan de picknicktafelbus_picknick_tafel met onze shawls voor onze monden, en daar ergens onderdoor probeerden we een lepel met eten naar binnen te schuiven. Het leek zo’n mooie plek daar aan de picknicktafel midden in het groen, maar veel hebben we uiteindelijk niet gepicknickt.